JUZ W ODESSIE:)

Najpierw to co dobre a pozniej bede narzekal. Spedzilismy na promie dwa dni pograzajac sie w przyjemnym lenistwie:) Przez wieksza czesc rejsu bylo cieplo, swiecilo slonce (to za dnia oczywiscie w nocy bylo normalnie, czyli ciemno, ale za to jakie niebo rozgwiezdzone:) i nie rozwodzac sie zbytnio, bylo przyjemnie. Wspomnialem o szansie na delfiny i zgadnijcie co. Byly!!!:) Mniej wiecej na srodku Morza Czarnego do statku zblizylo sie cale stado wesolych delfinow. Skakaly, plynely w nasza strone, mielismy je prawie na wyciagniecie reki. Cos cudownego. Zrobily show jak w delfinarium w ktorym zreszta nigdy nie bylismy, wiec byl to nasz pierwszy kontakt z tymi inteligentnymi stworzeniami. Chocby dla tych kilku minut wscieklej radochy warto bylo pozbyc sie resztek oszczednosci na drogie bilety promowe:) Razem ze swiezo poznanym Slowakiem biegalismy po statku i darlismy sie do siebie namierzajac kolejne popisy naszych morskich przyjaciol:) Ale bylo fajno! W samej Odessie tez jest swietnie, tzn. az zaskakujaco pieknie. Miasto nie zostalo zrownane z ziemia, jak wiekszosc Polski w czasie II woj. swiatowej, i w zwiazku z tym cala starowka i wszystkie zabytkowe budowle zachowaly sie w oryginalnym ksztalcie. Zero sladow komuny. Nie widac blokowisk. Czujemy sie jak w Paryzu lub (moim ulubionym) Budapeszcie. A teraz male narzekanie. Po kontakcie z sympatycznymi Gruzinami przyszedl czas na niesympatycznych Ukraincow. Juz na promie obsluga byla wyjatkowo niemila i leniwa. Gruzini tez mieli na kazdym kroku potworne problemy z organizacja - trudno bylo uzyskac pewna informacje i cokolwiek zalatwic - ALE wszystko bylo neutralizowane szczerym usmiechem i checia pomocy. Na promie nie bylo ani usmiechu, ani checi pomocy. Na szczescie za duzo kontaktu z zaloga nie mielismy. Ten klimat paskudny na promie byl ostrzezeniem, ze chyba Ukraincy juz nie tacy rowni. I po tym sygnale nadeszla burza w postaci granicy ukrainskiej. Na zly poczatek slamazarne oproznianie promu. Czekalismy na pokladzie towarowym bite 6 godzin zeby pozwolono nam zjechac do portu. Dalej jeszcze gorzej. Byla 21:30 kiedy zabrano sie za nasze paszporty a z przejscia wyjechalismy o 1 w nocy. W miedzyczasie musielismy cierpliwie czekac az celnicy pobiora lapowki od gruzinskich kierowcow. Jako turysci raczej nic dac nie moglismy, wiec przesunieto nas na koniec kolejki. Co ciekawe kolejka skladala sie z 5-ciu samochodow. Doslownie z 5-ciu! Tiry byly zalatwiane w innym miejscy. I te 5 samochodow odprawiano prawie 4h. Koszmar! Organizacja urzednicza jasno wskazuje jaki dystans dzieli Ukraine od Europy. Jest jej tak blisko do UE jak drodze z Gdanska do Suwalk do niemieckiej autostrady. Biurokracja dziala na sowieckim wzorcu i zeby to zmienic trzeba bedzie duzo paliwa, zapalek i cierpliwosci. No, ale nic. Wjechalismy a tu juz z urzedasami kontaktu nie mamy i mozemy cieszyc sie piekna, zabytkowa Odessa:)